Ban op mohair in kleding dupeert tienduizenden boeren en arbeiders in Zuid‑Afrika

Overhaaste beslissing modegiganten is gemakkelijk en kortzichtig

Modegiganten zoals Gap, H&M, Zara, Esprit en Topshop hebben aangekondigd uiterlijk in 2020 te stoppen met de verkoop van kleding waar mohair in is verwerkt. Daarmee reageren ze op een video die de internationale dierenrechtenorganisatie PETA (People for the Ethical Treatment of Animals) onlangs naar buiten bracht over dierenmishandeling in de mohair industrie in Zuid-Afrika. De beelden zijn gemaakt tijdens een bezoek aan twaalf geitenboerderijen in Zuid-Afrika.

Reina Ovinge van mini-fabriek The Knitwit Stable, een werk- en inspiratieplek voor mode professionals in de breisector, heeft onderzoek gedaan naar de mohair keten en deelt niet de ervaringen zoals getoond in de film van PETA. Zij maakte in 2017 een reis naar Zuid-Afrika en bezocht de boeren, de veiling, spinners, mohair handelaren en de fabrieken waar mohair verwerkt wordt. Doel was een compleet beeld te verkrijgen van alle processen en facetten van de mohair industrie en om deze te toetsen aan huidige duurzaamheidsnormen.

Voor haar vertrek had zij het vooroordeel dat de dieren slecht behandeld zouden worden en dat duurzaamheid ver te zoeken zou zijn. Zij werd daarentegen juist verrast door de stappen die de mohair industrie had genomen op het gebied van duurzaamheid en dierenwelzijn. Zo heeft de brancheorganisatie MSA ( Mohair South Africa) duurzaamheidsrichtlijnen waarop audits worden gedaan en worden scheerders getraind volgens richtlijnen van NWGA (National Wool Growers Associaton). Ook werd zij geraakt door de passie en toewijding van de Zuid-Afrikaanse boeren en werknemers in de industrie en hun respectvolle behandeling van de geiten. Wat uiteraard niet wegneemt dat elk individueel incident waarbij dieren mishandeld worden onacceptabel is en serieus aangepakt moet worden.

Wel werd ze geconfronteerd met de lage lonen van de scheerders en sorteerders op de boerderijen en werd duidelijk dat er op het gebied van leefbaar loon nog grote stappen te maken zijn. The Knitwit Stable heeft naar aanleiding van deze ervaringen een documentaire gemaakt: ‘From goat to garment part1’.

De reactie van de modegiganten op basis van één video van PETA – die nota bene zelf aangeeft dat het onderzoek niet representatief is voor de hele sector,- is tekenend voor de werkwijze in de mode industrie. Grote merken nemen overhaast beslissingen waarbij tegen de 1000 Zuid-Afrikaanse boeren en 30.000 mensen in de mohair industrie direct worden gedupeerd. In plaats van een volledige industrie om zeep te helpen, zou het getuigen van verantwoordelijkheid en partnership om in gesprek te gaan met de boeren en fabrieken in Zuid-Afrika en hen verder te helpen met training, voorlichting en financiële steun om aan de eisen op het vlak van dierenwelzijn en duurzaamheid te voldoen.

De vraag rijst waarom de modegiganten deze beslissing nemen die henzelf niet direct schaadt. Met een ban op mohair maken zij op eenvoudige en kortzichtige wijze goede sier naar de consument. Zij gaan hiermee echter voorbij aan het feit dat hun beslissing leidt tot het verlies aan banen en inkomens van duizenden mensen. Ook zijn zij verantwoordelijk voor het teloor gaan van een ambacht en van een volledige industrie.

Aan de andere kant nemen zij veel te weinig structurele maatregelen om het leefbaar loon voor de miljoenen arbeiders in de lage lonen landen zoals Zuid-Afrika en Bangladesh te verbeteren. Tijdens een onderzoekreis van Reina Ovinge van The Knitwit Stable in Bangladesh in november 2017 werd opnieuw pijnlijk duidelijk dat de modemerken de duurzaamheidseisen en prijsdruk alleen maar verder opvoeren, en daar tegelijkertijd geen cent extra voor betalen.

Zo lang de mode industrie in de basis geen verantwoordelijkheid neemt voor de milieuvervuiling, misstanden in de keten voor mens en dier en het betalen van een leefbaar loon, leidt dit tot overhaaste en ondoordachte beslissingen. De ban op mohair is hiervan een treffend voorbeeld. Dit soort beslissingen dienen enkel om de consument, actiegroepen en NGO’s tevreden te stellen. Helaas zal hierdoor niets wezenlijks veranderen in de mode industrie.